Only one eulo my fliend!!

Geachte aanwezige,

Ik wil jullie allemaal attenderen op het heuglijke feit dat mijn Moeder gister een appeltaart heeft gebakken!! Yeaah...
En dat heeft ze natuurlijk niet voor niets gedaan, want vandaag mogen wij het 47e (toch??:S of was het 46... ik ben daar niet zo goed in...:D) levensjaar van moeders verwelkomen. Zij leve hoog...
Het is weer tijd voor een verhaaltje.
Vandaag: Stoelendans. Noujah, figuurlijk dan... Want het is niet echt stoelendans, maar meer het opvullen van de kamers. Ik heb namelijk weer mensen in mijn apartement... En niet zomaar eventjes een verdwaald poedeltje dat n weekje blijft, omdat dr lieve vriendje niet in dr eigelijke apartement mocht blijven slapen, maar dit keer echte stamgasten. Ik heb vandaag mogen verwelkomen: 5(!!!) nieuwe personen. Het betreft hier een zweed, btje mijn leeftijd, stoere kerel (eindelijk van het hoge nerdgehalte in mijn apartement verlost, en daarbij doel ik NIET op mezelf :D), zit ook bij mij op school en blijft ook tot de 17e, net als ik.
NB. Pap, ik kom de 17e terug en niet de door jou gesuggereerde 16e, dus bespaar je een waardeloze rit naar schiphol...
Verder zijn er 2 nederlandse mevrouwen ingetrokken. Btje oud, niet zo lekker en ook hier om italiaans te leren. Blijven overigens een schamele 2 weken... losers..
En dan hebben we nog 2 andere mensen. Nog niet ontmoet, maar wel vluchtig gezien toen ze de kamer binnen gingen. Vrouwelijk, Btje een Mediterraan/zuid amerikaans uiterlijk en het leken me een moeder met dochter... of zoiets... Maar ik zal dat later specificeren.
Zo zit je in je remy, en zo is het ineens stampvol.
De afgelopen week, mijn dagelijkse plichten vervuld, veel gelezen, weinig gedaan. Ik heb woensdag Manuel in alle verschillende stemmingen die je kan bedenken gezien. Zenuwachtig, teleurgesteld, euforisch, blij, hoopvol, hopeloos, boos, nuchter, dronken, tevreden etc, etc. Dat had alles te maken met de kwalificatie wedstrijd voor het WK tussen Zwitserland en Turkije. Vooraf zenuwachtig, ongekend, hij kon nieteens meer fatsoenlijk toetsen van zijn telefoon indrukken. De wedstrijd begon glorieus, binnen een minuut kreeg Zwitserland een, overigens volkomen terecht toegekende, strafschop. Deze werd onberispelijk binnengeschoten door Frei, die overigens een belabberde wedstrijd speelde. Turkije moest toen 4 doelpunten binnenschieten, omdat ze met 3 doelpunten verschil moesten winnen. Manuel was hoopvol en blij, maar die hoop sloeg snel om in nagelbijtende race tegen de klok. Turkije gebruikte alles wat ze hadden om doelpunten binnen te halen. Zwitserland was niet bij machten om de bal in de ploeg te houden en ik heb zelden zoveel intimidatie gezien als wat die Turken tentoonspreide! Ongekend... Dat maakte Manuel een beetje boos, mij eigelijk ook. Al snel schoot Turkije zijn doelpuntje binnen... En nog een... en nog een.... Het stond inmiddels 3-1. En Turkije had nog 1 doelpuntje nodig... Ik heb zelden zo'n hopeloze blik gezien als die van Manuel op dat moment. Ook de teleurstelling was op het pruilgezicht van mijn zwitserse compaan af te lezen, want het optreden van de Belgische leidsman Debleeckere was ronduit zwak. Geheel tegen de verhoudingen in was het Zwitserland dat n doelpuntje prikte! 3-2... In de 87e minuut maakte Turkije echter 4-2 en ineens was Manuel verdwenen... Had ie zich in een hoekje verstopt, omdat ie het niet meer hield. Na het verlossende eindsignaal, kwam er een soort oerkreet uit de hoek tevoorschijn, gevolgt door een wereldrecordpoging hoogspringen! Euforie heersde en de hele avond heeft Manuel met een grootse smile :D rondgelopen. Fijne avond....
Donderdag in een ruk een boek uitgelezen en mij op tijd richting bed begeven. Gister bratwurst gegeten met Manuel en daarna even stevig gestapt. Halverwege de avond kwam Shane, 2 bij 2 meter en baas van The Drunken Ship, met de vraag of ik toevallig de eer van Nederland wilde verdedigen in een 1 tegen 1 sneldrink wedstrijdje. De jongens uit Kreta weten waarschijnlijk wel wie dat won! Inderdaad, Ties had zijn biertje al op, en Shane, volgens de barmannen 1 van de snelste drinkers uit de omgeving, had nog een half glas te gaan. Hup Holland! Het gevolg: eeuwige roem en de rest van de avond gratig drinken. Dat noem ik nog eens geldbesparende drinktechnieken...
Maargoed, na het drankgelach maar weer mijn bed opgezocht. Om vervolgens vanochtend mijn bed uit gelicht te worden door een horde nieuwkomers in mijn appartement. Rustig aan opstaan...
Waar ik hier ondertussen helemaal paranoja van word, is het eeuwige getoeter om niks... en het SOLO ONE EULO MY FLIEND!! Een soort bedelarij om euro's... je krijgt er wel een roos bij, maar dat is eigelijk bijzaak. Het zijn pakistani's die stad en land afzeulen met hun eeuwige rotzooi om wat euri te verzamelen. Na 2 maanden heb je het wel een keer gezien... Oohjah, ze hebben wel een superdeal... de hele bos (stuk of 10 rozen) voor maar 5 eulo...
Maar ik vind het wel weer welletjes voor vandaag. Ik ben helaas mn fototoestel vergeten, dus de foto's laten nog eventjes op zich wachten. Tot laters dan maar weer
Een dikke pizzalebber uit het ondertussen verdacht koud wordende Rome....Brrrrr....